رابطه نگرش به زمان با بهزیستی روان شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی وضعیت نگرش به زمان و بررسی رابطه ابعاد شش گانه آن (گذشته نگر مثبت و منفی، حال نگر مثبت و منفی و آینده نگر مثبت و منفی) با بهزیستی روان شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. این پژوهش، از نوع پیمایشی است که برای انجام آن از پرسشنامه سود برده شده است. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 92-1391 بودند. نمونه پژوهش 1200 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه شهر همدان بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه نگرش به زمان میللو و وورل و فرم 42 سؤالی پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف و همکاران می باشد. جهت تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که دانش آموزان بیشتر آینده نگر مثبت هستند و به طورکلی بیشتر نگرش های مثبت نشان می دهند تا منفی. همچنین مشخص شد بین بهزیستی روان شناختی با نگرش به زمان و بین پیشرفت تحصیلی با نگرش به زمان ارتباط معناداری وجود دارد. بر اساس یافته ها می توان گفت که نگرش دانش آموزان به زمان می تواند پیش بینی کننده خوبی برای بهزیستی روان شناختی آنان و پیش بینی کننده ی ضعیف وضعیت تحصیلی آنان باشد؛ بنابراین با رشد و بهبود نگرش های مثبت در دانش آموزان می توان انتظار افزایش بهزیستی روانی آنان را داشت.